حجاب و منع آزادی
کلام مطهر
آیا حجاب، به معنای زندانی کردن زن و تجاوز به حقوق او توسط مرد است؟
فرق است بین زندانی کردن زن در خانه و بین موظف داشتن او به اینکه وقتی می خواهد با مرد بیگانه مواجه شود، پوشیده باشد. در اسلام محبوس کردن و اسیر کردن زن وجود ندارد. حجاب در اسلام یک وظیفه ای است که به عهده زن نهاده شده که در معاشرت و برخورد با مرد، باید کیفیت خاصی را در لباس پوشیدن رعایت کند.
این وظیفه نه از ناحیه مرد به او تحمیل شده و نه چیزی است که با حیثیت و کرامات او منافات داشته باشد و یا تجاوز به حقوق طبیعی او که خداوند برایش مشخص کرده، محسوب می شود.
اگر رعایت پاره ای از مسائل اجتماعی، زن یا مرد را مقید سازد که در معاشرت، روش خاصی را اتخاذ کنند و طوری راه بروند که آرامش دیگران را برهم نزنند و تعادل اخلاقی را از بین نبرند، چنین مطلبی را زندانی کردن یا بردگی نمی توان نامید و آن را منافی حیثیت انسانی و اصل آزادی فرد نمی توان دانست.
شرافت زن اقتضا می کند که هنگامی که از خانه بیرون می رود، متین و سنگین و باوقار باشد؛ در طرز رفتار و لباس پوشیدنش هیچ گونه عمدی که باعث تحریک شود به کار نبرد عملاً مرد را به سوی خود دعوت نکند؛ زباندار لباس نپوشد؛ زباندار راه نرود و معنی دار به سخن خود اهنگ ندهد.
اگر کسی بگوید زن را باید در خانه حبس کرده و در را به رویش قفل کرد و به هیچ وجه اجازه بیرون رفتن از خانه را به او نداد، این با آزادی طبیعی و حیثیت انسانی و حقوق خدادادی زن منافات دارد. چنین چیزی در غیر اسلام بوده و در اسلام نیست. فقط دو مسئله وجود دارد؛ یکی اینکه باید پوشیده باشد و بیرون رفتن به صورت خودنمایی و تحریک آمیز نباشد و دیگر اینکه مصلحت خانوادگی ایجاد می کند که خارج شدن زن از خانه توأم با با جلب رضایت شوهر و مصلحت اندیشی او باشد.
